Numer 11/2002

Tysiąc metrów sześciennych gazu norweskiego kosztuje dzisiaj 130-150 dolarów, podczas gdy ta sama ilość gazu rosyjskiego wyceniana jest na 115-120 dolarów. Najdroższy jest jednak jest gaz z Danii, za który trzeba płacić 150-160 dolarów, podczas gdy gaz ze złóż krajowych kosztuje 80-85 dolarów za tysiąc metrów sześciennych.

Nie chciałbym być złym prorokiem, ale restrukturyzacja i prywatyzacja polskiej energetyki zaczyna mi przypominać historię wyboru strategicznego partnera dla żerańskiej fabryki samochodów osobowych, którą w połowie lat osiemdziesiątych nazwano - nie bez racji - Fabryką Samochodów Omawianych.

Świat może zostać niebawem dotknięty dużym wzrostem cen ropy i trudnymi do oszacowania ograniczeniami w jej dostawach, chyba że prezydent Bush zdecyduje się na rozwiązanie irackiego problemu bez sięgania po siłę, ale na to raczej się nie zanosi.
Problem ten najboleśniej odczują kraje rozwijające się, w których ceny ropy już dziś stanowią duże obciążenie dla ich gospodarek. To, jak droga będzie ropa, uzależnione jest od czasu, jakiego Amerykanie będą potrzebowali na pokonanie i podbicie Bagdadu.

Czy wyda Pan zgodę na sprzedaż STOENU zagranicznemu inwestorowi? W tej chwili jedynie Pan jako minister Administracji i Spraw Wewnętrznych, zgodnie z zapisem kontraktowym, może zablokować tę transakcję – zapytaliśmy przebywającego w Krakowie ministra Krzysztofa Janika.
- Jeśli minister obrony narodowej powiadomił by mnie o tym, iż w kominie należącym do STOEN-u zamierza umieścić wyrzutnię rakiet to wtedy mógłbym przeciwstawić się tej transakcji. A ponieważ nic takiego nie ma miejsca to nie mogę nie wydać takiej zgody. To wcale nie musi tak być, że najpierw prywatyzujemy wytwarzanie, a później dopiero dystrybucję. Niemcy przed laty zaczęli od prywatyzacji właśnie dystrybucji, zostawiając sobie przesył. To właśnie przesył jako gałąź strategiczna musi być pod kontrolą państwa. A poza tym jest to rynek ściśle regulowany więc nic nam nie grozi. Chcę powiedzieć przy okazji kolegom z Ligi Polskich Rodzin, że RWE plus jest własnością samorządową, jego akcjonariuszami są landy: Brandenburgii, Meklemburgii, Górnej Saksonii. Na przykład Rzym wraz z Watykanem zaopatrywany jest w energię elektryczną przez koncern Electrabel, którego jednym z akcjonariuszy jest Kongres Żydów i jakoś nic się nie dzieje... STOEN nie jest jedyną spółką dystrybucyjną, która będzie w zagranicznych rękach. Na Śląsku Górnośląski Zakład Elektroenergetyczny kontrolowany jest przez szwedzki koncern Vattenfall AB i jakoś nic złego tam się nie dzieje. Ceny energii nie poszły w górę i wszyscy są zadowoleni. Chciałbym przestrzec przed uleganiem nadmiernym emocjom: idziemy drogą, którą przed nami szły inne państwa...
Notował: Jacek Balcewicz

Ostatnie dziesięć lat to okres poważnych zmian w sektorze energetycznym. Czasy, gdy słowo „konkurencja” wywoływało tylko uśmiech na twarzach przedstawicieli producentów i dystrybutorów energii bezpowrotnie minęły. Dzisiaj dużą rolę w zapewnieniu sobie trwałego miejsca w branży, odgrywają systemy informatyczne wspomagające działalność biznesową przedsiębiorstwa. W tym artykule postaramy się prześledzić, jakie możliwości oferują tego typu rozwiązania dla firm energetycznych w zależności od problemów, z jakimi się borykają.

Nieustanny wzrost zapotrzebowania na czystą wodę i jednoczesna dbałość o stan środowiska naturalnego sprawiły, że wiele regionów na całym świecie odczuwa coraz większe braki tego podstawowego surowca. Podobne problemy w niewiele mniejszej skali zaczynają dotykać niektóre obszary USA. Niewystarczające dostawy wody mogą hamować wzrost gospodarczy, a w szczególności zagrozić rozwojowi sektora energetycznego, który jest jednym z jej największych odbiorców (patrz tabela). Przyszłe, nieuniknione ograniczenia zaopatrzenia elektroenergetyki w wodę technologiczną zaprzątają uwagę organizacji zajmujących się planowaniem rozwoju nowych źródeł mocy.