Energetyka tradycyjna
  Energ. niekonwencjonalna
  Informatyka w energetyce
  Kraj w skrócie
   Świat w skrócie
REDAKCJA     PRENUMERATA     REKLAMA     WSPÓŁPRACA     ARCHIWUM

    SZUKAJ
   
    w powyższe pole
    wpisz szukane słowo


 Aktualności

 

Informacje Numery Numer 09/2006

Gdy koszt ogrzewania przewyższa możliwości płatnicze mieszkańców... Słońce wspomaga kotłownię


Podstawowym kryterium rozwoju gospodarczego każdego kraju jest efektywność wykorzystania energii. Jej miernikiem bywa energochłonność produktu krajowego brutto (PKB), czym znacznie ustępuje nasz kraj w porównaniu z innymi w Unii Europejskiej.

Tymczasem Polska zakłada wzrost zużycia energii do roku 2020 o 50%, a jednocześnie winniśmy (wg wytycznych UE) obniżyć energochłonność gospodarki o połowę.

Na podstawie obliczeń autora, w samym sektorze ogrzewania mieszkań oraz budynków użyteczności publicznej (niska sprawność systemów ciepłowniczych, niedostateczna izolacja domów, itp.) potencjalne rezerwy energetyczne sięgają w kraju 585 TWh rocznie.

Odpowiadają one finansowym, możliwym do osiągnięcia oszczędnościom w nośnikach energii na poziomie około 2,8 mld euro/rok w naszym kraju, co przekłada się na zamożność narodu.

Teraz – kiedy ceny nośników energii drastycznie rosną (szczególnie gazu ziemnego oraz ropy) i godzą w poziom życia współrodaków – dalsze zwlekanie z termomodernizacją w omawianym sektorze mieszkaniowym jest niemożliwe. Działania w tej dziedzinie są korzystne w ramach Funduszu Termomodernizacyjnego przy Banku Gospodarstwa Krajowego (BGK).


Celem niniejszej publikacji jest zaprezentowanie klasycznych przykładów obniżania kosztów ogrzewania niewielkiej ilości domów (małych osiedli) z wspólną siecią grzewczą i centralną kotłownią. Wprowadzone innowacje techniczno-procesowe zostały sprawdzone w czterech miejscowościach na terenie Niemiec o podobnym klimacie do naszego.

Istotą omawianej innowacji jest zastosowanie zasobnika ciepła w ziemi o długoterminowym działaniu. Jest on sprzężony z kolektorami słonecznymi z próżniowymi rurami wg rys. 1 – oraz z siecią grzewczą kilku budynków, w ich centralnej kotłowni wg rys. 2.


Poprzez zastosowanie długoterminowego zasobnika ciepła następuje przesunięcie w czasie między maksymalnym poborem ciepła słonecznego w okresie letnim, a jego najwyższym zapotrzebowaniem zimą.

Rys. 3 pokazuje lokalizację kolektorów słonecznych na dachu centralnej kotłowni i podobnie jest na dachach ogrzewanych budynków.


W tak zaprezentowanym rozwiązaniu techniczno-procesowym promieniowanie słoneczne wspomaga ogrzewanie budynków centralną kotłownią, opalaną węglem, biomasą, gazem ziemnym itp.

Pola baterii słonecznych zasilają latem długoterminowe zasobniki ciepła w ziemi, a w zimie płynie ono do sieci grzewczej budynków.

Jako zasobniki ciepła stosuje się zbiorniki z wodą, lub określone ilości ziemi z boczną, wgłębną izolacją, ogrzewaną pionowymi sondami rur współosiowych, lub (wariantowo) wielopiętrowymi rurami o spiralnym ułożeniu.

W takim układzie techniczno-procesowym istniejąca, centralna kotłownia uzupełnia ciepło sieci w najzimniejszych dniach zimowych.

Pilotowe tego typu systemy grzewcze małych osiedli w miejscowościach: Friedrichshafen, Neckarsulm, Rostock oraz Crailsheim osiągały w ostatnich kilku latach 28-50-procentowe oszczędności w opalaniu swoich centralnych kotłowni (S. Raab; SONNE WIND & WÄRME; 38, 5, 2005 r.) coraz droższymi nośnikami energii.

Wśród w/w pilotowych instalacji grzewczych wg rys. 2 najdłużej, bo od 1996 roku pracuje ta w Friedrichshafen. Obejmuje ona 560 mieszkań o powierzchni użytkowej 39.500 m2. Powierzchnia kolektorów słonecznych wynosi 5.600 m2. Długoterminowy zasobnik ciepła z wodą w ziemi jest o objętości 12.000 m3. Średnio-rocznie pokrywa z promieniowania słonecznego 29% zapotrzebowania na ciepło omawianego osiedla.


Na rys. 4 zaprezentowano kształtowanie się temperatury w długoterminowym zasobniku ciepła w latach od stycznia 1997 roku do stycznia 2005 roku. Uwzględniono górę, środek i dół zasobnika, jak i temperaturę ziemi poniżej 4,3 m pod powyższym oraz 2.0 m z jego pobocza.

Dla porównania przytacza się system ciepłowniczy małego osiedla w Neckarsulm. Obejmuje on 140 mieszkań, szkołę, dom rencistów oraz centrum handlowe o powierzchni użytkowej 43.000 m2. Powierzchnia kolektorów słonecznych wynosi 6.500 m2. Długoterminowy zasobnik ciepła obejmuje 63.360 m2 powierzchni ziemi z pionowymi sondami obiegu nośniku ciepła (mieszaniny wody z glikolem – tak, jak w chłodnicach samochodowych). Poprawę sprawności całego układu uzyskano poprzez pompę ciepła. Dzięki niej promieniowanie słoneczne pokrywa średnio-rocznie aż 39% całkowitego zapotrzebowania na ciepło przez omawiane osiedle.

To co okazuje się wysoce opłacalne w ogrzewaniu osiedli mieszkaniowych w Niemczech, przyniesie równie pokaźne oszczędności w naszym kraju i z tych oczywistych motywacji napisano niniejszy artykuł. Dziś ogrzewanie osiedli – wyłącznie szybko drożejącymi nośnikami energii – szczególnie gazem ziemnym lub olejami opałowymi, przewyższa możliwości płatnicze większości mieszkańców.

Dokończenie znajdziesz w wydaniu papierowym. Zamów prenumeratę miesięcznika ENERGIA GIGAWAT w cenie 108 zł za cały rok, 54 zł - za pół roku lub 27 zł - za kwartał. Możesz skorzystać z formularza, który znajdziesz tutaj

Zamów prenumeratę




 



Reklama:

Komfortowe apartamenty
"business class"
w centrum Krakowa.
www.fineapartment.pl




PRACA   PRENUMERATA   REKLAMA   WSPÓŁPRACA   ARCHIWUM

Copyright (C) Gigawat Energia 2002
projekt strony i wykonanie: NSS Integrator