Numer 02-03/2009

Dziękuję za pryncypialne stanowisko w sprawie Gazociągu Północnego

W informacyjnych kioskach usytuowanych co kawałek na terenie całego Parlamentu Europejskiego spotkanie Klubu Polskiego zapowiadane jest na godz. 20.
Jacek Safuta, dyrektor Biura Informacyjnego Parlamentu Europejskiego w Warszawie przysyła mi sms-em wiadomość: „Klub Polski z wicepremierem Pawlakiem godz. 19.00 budynek LOW sala N3.2”.
LOW to reprezentacyjny „okrąglak” Louis Weiss – nazwany tak na cześć pochodzącej z Alzacji najstarszej posłanki do PE wyłonionej w wyborach 1979 roku.

Polska zainteresowana budową drugiej nitki


Z prof. Maciejem Kaliskim, dyrektorem Departamentu Ropy i Gazu w Ministerstwie Gospodarki rozmawia Jacek Balcewicz


- O ile energetyka na długo jeszcze przed przystąpieniem Polski do UE przystąpiła do europejskiego systemu synchronizacji UCTE, o tyle polskie gazownictwo prawie pięć lat po przystąpieniu do UE nie dorobiło się jeszcze sprawnych i wysokowydajnych połączeń z systemem gazociągów UE. Gdzie należy szukać tego przyczyn? Nie są to przecież inwestycje skomplikowane technicznie ani przesadnie kosztochłonne.

Sprawozdanie autorstwa francuskiej posłanki Anne Laperrouse (ALDE, FR) powstało w odpowiedzi na komunikat Komisji Europejskiej zatytułowany „Drugi strategiczny przegląd sytuacji energetycznej – plan działania dotyczący bezpieczeństwa energetycznego i solidarności energetycznej UE”, który będzie jednym z głównych tematów wiosennej Rady Europejskiej zaplanowanej na 19-20 marca 2009. Parlament wezwał zarówno Komisję Europejską jak i prezydencję czeską do przedstawienia podczas tego posiedzenia nowego, planu dywersyfikacji źródeł energii. W świetle niedawnego kryzysu gazowego na linii Ukraina - Rosja, posłowie wzywają Komisję do nowelizacji jeszcze przed końcem 2009 roku dyrektywy z 2004 roku dotyczącej środków zapewniających bezpieczeństwo dostaw gazu ziemnego.

Ze śmieci - ciepło i prąd, z morskiej wody - centralne chłodzenie, z biogazu - paliwo do miejskich autobusów

Ze Szwecji dla „EG” pisze Jacek Balcewicz


W całości opalana śmieciami Elektrociepłownia Högdalen jest drugą (roczna produkcja: 1700 GWh ciepła i 450 GWh energii elektrycznej) co do potencjału produkcyjnego elektrociepłownią i jedną z pięciu zasilających aglomeracje sztokholmską. To rozdrobnienie jest konsekwencją wyspiarskiego, było nie było, położenia stolicy Szwecji. Największa jest Elektrociepłownia Värta (3000 GWh ciepła, 500 GWh energii elektrycznej i 200 GWh... chłodu), trzecia Elektrociepłownia Hammarby (1650 GWh ciepła i 41 GWh chłodu) i jeszcze dwie mniejsze: Hässelby (800 GWh ciepła i 260 GWh energii elektrycznej) i Brista (358 GWh ciepła i 138 GWh energii elektrycznej).

Mosty do Skandynawii

Na Litwie nie cichną debaty na temat bezpieczeństwa energetycznego kraju. W Litewskiej Akademii Nauk odbyła się nawet konferencja pod znamiennym tytułem: „Ekstremalna sytuacja energetyczna Litwy po zamknięciu elektrowni w Ignalinie”. Nazajutrz, dziennik „Respublika”, tak zatytułował relację z tych obrad: „Nowa elektrownia, stara utopia”. Tytuły mówią same za siebie.

Na podstawie artykułu Iwanow-Smolenskij A.W. i in. „Opyt i perspektiwy sozdanija wysokowoltnych generatorow na napriażenija 110-500 kV”, Elektriczestwo 10/2008 opracował Piotr Olszowiec


Jednym z perspektywicznych sposobów obniżenia nakładów na budowę i eksploatację elektrowni jest uproszczenie tradycyjnej struktury bloku energetycznego przez wyeliminowanie transformatora blokowego. Urządzenie to służy do podwyższenia napięcia generatora do poziomu sieci przesyłowej. Bezpośrednie przyłączenie generatora do sieci wysokiego napięcia (WN) bez udziału transformatora blokowego daje wiele korzyści ekonomiczno–technicznych. Należą do nich m.in. zmniejszenie terenu zajmowanego przez blok, obniżenie kosztu budowy i eksploatacji elektrowni, wyeliminowanie zagrożenia ekologicznego, pożarowego i wybuchowego wywoływanego przez samą obecność oleju transformatora.