Numer 02/2005

Rozmowa z prof. dr hab. inż. Marią Ciechanowską
dyrektorem naczelnym Instytutu Nafty i Gazu w Krakowie

Krajobraz wokół elektrowni jest zazwyczaj dość monotonny. W sąsiedztwie większości z nich zobaczyć można zwały węgla albo sieć rur dostarczających gaz. Ale dookoła zakładu, który zaopatruje w energię elektryczną szwedzkie miasto Enkoping, leżące ok. 70 km na zachód od Sztokholmu, rozciągają się pola, na których rośnie wierzba energetyczna. Enkoping jest tym samym prawdopodobnie jedynym europejskim miastem zasilanym w energię elektryczną dzięki biopaliwom.

W ostatnich kilkunastu latach notuje się stały wzrost zainteresowania wytwarzaniem energii elektrycznej w ogniwach fotowoltaicznych. Niestety utrzymywanie się stosunkowo wysokich cen tych źródeł wciąż okazuje się poważną przeszkodą dla jeszcze większego wykorzystania darmowej energii słonecznej.

Dziś łatwo tak powiedzieć: to był dobry pomysł! Ale jeszcze trzy-cztery lata temu mało kto wierzył w jego powodzenie. Idei podziału przedsiębiorstwa państwowego PKP na grupę jedenastu spółek ściśle powiązanych z transportem kolejowym towarzyszyło tyleż nadziei, co kontrowersji.

Energetyka należy do tych gałęzi gospodarki, które generują obszerne statystyki. Sprawozdawczość pozwala ocenić stan zasobów, zapasy, produkcję energii czy oszacować kwestie bezpieczeństwa. Stosowanie różnych paliw i różnice właściwości paliw jednego rodzaju komplikują przetwarzanie gromadzonych danych.

Badania na temat wykorzystania energii jądrowej do produkcji energii elektrycznej, przeprowadzone na przełomie listopada i grudnia 2004 r. przez Pentor działający na zlecenie Państwowej Agencji Atomistyki, po raz pierwszy od 10 lat pokazały, że liczba zwolenników energii jądrowej przewyższa jej przeciwników.